Muizen op avontuur... complete versie

Yes voor het eerst sinds weken zien we onze grote vriend weer: DE ZON... De reden daarvoor is dat we in de lucht hangen boven onze grote vijand: DE WOLK... We zitten in het meeste krakkemikkige vliegtuig ooit.... Leon z'n benen passen echt niet tussen de 2 stoelen, een been ligt dus in het gangpad en de andere zit in een zeer benarde positie opgevouwen. Door het been wat opgevouwen zit blijft gelukkig wel de bekleding en insteekvakje van de voorstoel tegen de voorstoel aanzitten want dit allen is kapot, afgebroken of gescheurd... Onze volgende bestemming in Ho Chi Minh. Of te wel voor de oudjes(x) onder de lezers: Saigon, want zo heette de hoofdstad van Vietnam vroeger!:) geen idee of jullie inmiddels mijn vorige verslag al volledig hebben kunnen lezen want door de slechte WiFi overal zetten hij steeds alleen het eerste gedeelte erop.. Zoals jullie weten is techniek niet m'n sterkste kan maar gelukkig helpt m'n lieve zus me steeds uit de brand door hem online te zetten. (Denise Thanks). Goed.. M'n vorige verslag eindigde dus in de bus onderweg naar Hoi An, we kwamen daar savonds aan en na een uur zoeken vonden we eindelijk met behulp van een taxirit onze 'homestay'. In Vietnam hebben steeds meer mensen een Bed & Breakfast aan huis gemaakt en noemen dit een homestay. Vaak een leuke en goedkope manier van overnachten. We kwamen rond 6 uur aan bij ons 'huis' en ik was al erg moe, we gingen gezellig uiteten (dag 34, eigelijk wil ik dan ook wel eens tegen een andere kleur dan wit aan kijken Maarja.... Die stomme wolken he...) daarna doken we allebei doodmoe in bed (half 9... Backpacken is vermoeiend....) Ohja wat ik vergat dat ik zooooo blij was met een lekkere warme douche heerlijk!!!! We treffen namelijk een hoop douches aan die nogal last hebben van een bepaald yoyo effect... Heet, koud, warm, lauw, koud, kokend heet etc.... Ik heb al heel wat douches vervloekt... De volgende ochtend was ik al vroeg wakker... Mijn rug heeft namelijk besloten dat hij he-le-ma-al klaar is met het backpacken, lang in een houding zitten in bussen, slechte matrassen, koude temperatuur, weinig blessure gericht sporten etc. Goed na een tijd ontwaakte mijn witte prins ook uit zijn droom... We konden fietsen lenen van het huis en fietsen richting het strand.. We zijn inmiddels aardig gewend aan het verkeer en gebruikte onze bel uiteraard zeer fanatiek.. Aangekomen bij het strand... Heerlijk om voor het eerst sinds van de zomer de zee weer te zien, het was best lekker weer (korte broeken weer) en aten en dronken wat bij eettentje. ( inmiddels zijn we veilig geland in Ho Chi Minh ) na 2 uurtjes op strandstoel in kleren fietste we we wat door Hoi An, echt een super leuke stadje met kleine schattige rustige straatjes en wel honderden kledingmakers en leermakers... Ik ben altijd al gek op mooie leren spullen dus wilde zeker even bij een binnenkijken... Na half uur stonden we buiten €160 lichter en 2 leren weekendtassen en leuke handtas rijker... Happy me (ja een van de weekendtassen was uiteraard van Leon). We zetten de tassen even af bij ons 'huis' rusten even wat en gingen toen opzoek naar leuk tentje voor avondeten. Nou savonds is Hoi An helemaal GEWELDIG!!!! Duizenden lampionnen verlichten de stad en het is echt super gezellig op straat. Langs de rivier waar allemaal gekleurde kaarsjes op dreven stonden allemaal picknicktafels, er zaten 8 vrouwtjes op een rij met hun geïmproviseerde 'keukentje' bestaande uit meestal alleen houtskoolvuurtje en elke vrouwtje maakte een bepaald gerecht. Als je op een picknicktafel plaats nam kreeg je een soort menu kaartje waar alle gerechten op stonden die de vrouwtjes maakte. Zoonlief en manlief deden de bediening en rende tussen de vrouwtjes op en neer om iedereen klant z'n gerecht te brengen het was super leuk, lekker en spotgoedkoop! Daarna liepen we nog over een marktje met kunstenaars en doken we doodmoe in bed. Volgende dag werden we om 1 uur weer opgehaald om terug te gaan naar Hue. We kijken inmiddels niet meer op van busreisje van 4 uur... Helemaal niet als het een 'lig'bus is waarvan er helemaal achterin 3 'bedden' naast elkaar vrij zijn en we dus lekker tegen elkaar aan konden kruipen. Na een heerlijk powernapje van 2 uur duurde de reis nog maar 2 uur.. Leon vermaakte zich tijdens mijn dutjes met een poolspelletje op z'n telefoon... Aangekomen in Hue aten we wat bij ons hostel en schoven vanwege de drukte aan bij 2 jongens. Ene kwam uit Frankrijk en andere uit Australië. Er was die avond een quiz en we vormde met z'n 4en een team. Nou ik had geen een vraag kunnen beantwoorden in m'n eentje maar gelukkig hebben we tegenwoordig Google:D na de quiz die we uiteraard niet wonnen dronken we gezellig nog een mojito. Ik ging even plassen en had daar de grootste schrikreactie ever... Ik zit op een keurige wc.. Rustig te plassen... En ik voel iets achter me.. M'n schrikreactie is al 100x minder geworden als het was in Nederland met insecten etc dus ik denk nog Anouk blijf rustig het is vast een blaadje ofzo... Ik kijk om... Loop er een f*cking MUIS achter me over de wc-bril... WAAAAAAAAHHHHHHHHHHHHHHHHHHH Ik begin KEI hard te gillen spring omhoog en in m'n reactievermogen sla ik hem opzij zo de prullenmand in naast de wc... Leon was inmiddels al op m'n gegil af komen rennen aangezien de muziek kei hard aanstond dus ik echt KEI hard gilde en gelukkig zat t superschattigevolgensLeonopRatatioullelijkende muisje nog in de prullenmand.. Zodat ik aan de barmeneer kon bewijzen dat ik niet gek was...Ik stond nog te stuiteren en gillen van schrik er liep gewoon een MUIS over me heen!!!! Ik wilde alleen nog maar naar de kamer om te douche... Douche was natuurlijk koud dus werd toch maar gewoon bed in maar BAAAAHHHHHH!!!! Om 4 uur werd ik wakker natuurlijk over muizendromend en nog steeds met mega rugpijn want dat is nog steeds niet minder geworden.. Leon is ook een echte gentleman aka pakezel want die loopt nu met 2 Backpacks. Een voorop en een achterop... Als dat geen liefde is. We zijn inmiddels aangekomen in super leuk hostel midden in Ho Chi Minh:D hopelijk zonder muizen op de wc...